Kut…is het al 3 uur?”
Het is maandagochtend en je denkt:
“Yes, een nieuwe week.
Vanaf nu ben ik mijn ‘nieuwe ik’. Ik ga al mijn to-do’s opschrijven en één voor één afwerken.
Geen afleiding, één keer in het uur een micropauze en dan pas mag ik Facebook checken.
Oh wacht…een berichtje. Ok deze even kijken en dan ga ik echt aan de slag….Kut…is het al 3 uur?”
Komt het je bekend voor?
Ik sprak vorige week zelfs een ondernemer die zei…dit hadden letterlijk mijn woorden kunnen zijn.
Uitstelgedrag
Gek eigenlijk, want iedere ondernemer die ik ken is mega-gemotiveerd om te knallen met zijn bedrijf . En dat is deze dame zonder twijfel ook. Onwijs gepassioneerd in wat ze doet, met een duidelijke missie om haar klanten te helpen. Aan de motivatie ligt het dan ook niet. En toch gebeurt het.
Het is ‘old-skool’ uitstelgedrag!
Je geest neemt weg van de minste weerstand en dat gaat haast onbewust. Op korte termijn dan, want op de lange termijn werkt het niet. Het kan je zelfs heel erg demotiveren. Je baalt van jezelf dat je je weer hebt laten afleiden.
Fido Dido hield mij van mijn werk!
Toen ik op de HAVO zat was ik overigens zelf kampioen uitstellen. Als er een medaille te verdienen was geweest…dan hing mijn prijzenkast er vol mee! En dat lag niet aan Social Media want dat bestond nog niet eens. Wel bestond er een agenda -ik had er één van O’Neil- waarin alle bladzijden vroegen om een mooie versiering. Een mooie ’tag’ van mijn naam of een zelf getekend Fido Dido poppetje (ken je ‘m nog van de 7-up reclame?). Alles om maar niet aan die opdracht van aardrijkskunde te hoeven beginnen. Of nog erger…Franse woordjes.
Wanneer leerde ik op mijn best? Op het laatste moment natuurlijk. Druk…dat was wat ik nodig had om te presteren.
Tackel de dikste olifant eerst!
Inmiddels heb ik mezelf aardig getraind om mijn dagen bewust te beginnen met de moeilijkste taak. En om 10uur ’s ochtends voel ik me na het afronden ervan super productief! (zouden ze daar medailles voor uitdelen?)
Ik werk met een lange en een korte termijnplanning. Iedere zondag stel ik op basis van mijn lange termijnplanning mijn weekdoelen op.
Mijn to-do’s voor de aankomende week bepaal ik aan de hand van mijn doelen. Bij iedere taak maak ik de overweging in hoeverre deze bijdraagt aan het behalen ervan. Een taak met groot resultaat komt bovenaan mijn dagplanning. Daar start ik mee en zo werk ik de lijst af.
Een taak die eigenlijk helemaal niets bijdraagt…die schrap ik gewoon helemaal van de lijst!
Het is toch onmogelijk om alles te doen, dus doe ik alleen de dingen die me wat opleveren.
Het grote voordeel van beginnen met de lastigste taak -de lelijkste olifant- is dat je de rest van de dag kunt genieten van het feit dat ‘ie al af is. Want zeg eens eerlijk…je kunt jezelf aardig afstraffen voor dat uitstelgedrag hè. Maar dat betekent dat je jezelf ook mag belonen als je het afleert. Geef jezelf een medaille!
Maar nog mooier dan een medaille is om te zien dat het halen van je doelen dichterbij komt. Sneller dan je had durven dromen. Alleen maar omdat jij de juiste keuzes maakt. ‘Geen tijd’ is bullshit. Er zitten 24uur in een dag, het is maar net waarmee je ze invult’.
Je moet wel blijven oefenen
Als ik eerlijk ben gebeurt het me heel af en toe nog wel eens. Een mooi bericht maken voor Instagram is veeeel leuker dan mijn boekhouding. Tot het einde van de maand dan, want ja…de belastingdienst heeft er geen boodschap aan dat ik nog de perfecte hashtag moest toevoegen aan mijn post.
Maar de meeste dagen staat mijn to-dolijst vol met vinkjes…en dat voelt nóg beter dan een mooie glimmende medaille!
Worstel jij met je to-do’s? Neem gerust contact met me op, dan help ik je op weg om een master te worden in ‘getting things done’!